Obecnie istnieją dwie szkoły astrologii: pierwsza opiera się na zodiaku tropikalnym, a druga korzysta ze zodiaku syderycznego, ściśle związanego z konstelacjami. Większość astrologów woli odnosić się do zodiaku tropikalnego, który oblicza się na podstawie cyklu słonecznego rozpoczynającego się 21 marca, w momencie wejścia Słońca w znak Barana. To początek wiosny. Nazywa się go też astrologią sezonową, choć na półkuli południowej 21 marca symbolizuje początek jesieni. To zodiak używany przez astrologów z moj-codzienny-horoskop.com.
Astrologia syderyczna: definicja
Astrologię syderyczną oblicza się na podstawie gwiazd stałych, powszechnie nazywanych konstelacjami. To technika stosowana przez starożytnych astrologów; Hindusi korzystają z niej do dziś. Konstelacje zostały przez dawnych astrologów wydzielone na odcinki po 30°. Ten zodiak różni się od zodiaku tropikalnego i ma przesunięcie wynoszące 24°00'004 licząc od 1 stycznia. Nosi ono nazwę Ayanamsa. Osoba urodzona w chwili, gdy Słońce znajduje się przed tymi 24°, będzie miała poprzedni znak, a nie ten, w którym formalnie znajduje się Słońce. Co 72 lata to przesunięcie zwiększa się o jeden stopień. Aby to sprawdzić, wystarczy sporządzić horoskop osoby urodzonej przed 1900 rokiem — zauważy się mniejsze przesunięcie.
Idź do
Astrologia syderyczna: szczegóły
Do określenia znaku astrologicznego bierze się pod uwagę konstelację Układu Słonecznego faktycznie oświetlaną przez Słońce w chwili narodzin. Osoba urodzona pod znakiem Barana miała, widziane z Ziemi, Słońce umieszczone w konstelacji Barana. Mając godzinę i położenie geograficzne, można obliczyć dokładną pozycję Słońca względem konstelacji. Aby znać dokładne pozycje planet, należy korzystać z efemeryd. Następnie trzeba od stopni wskazanych w efemerydzie dla każdej planety odjąć ASC, domy oraz tzw. Ayanamsa. Ayanamsa dziś wynosi 24°. Nie jest to stała wartość — przesunięcie ciągle się zwiększa. Te 24° rozciągają się mniej więcej na 24 dni w kalendarzu znaków zodiaku.
Aby lepiej zrozumieć astrologię syderyczną, zdefiniujmy najważniejsze terminy. Ayanamsa to nazwa sanskrycka: ayana oznacza ruch, a amsa — stopień. Termin zyskał znaczenie dzięki Ptolemeuszowi w II wieku n.e. To on przekonał astrologów do korzystania z punktu wernalnego równonocy wiosennej jako punktu odniesienia przy obliczaniu pozycji planet. Hindusi odrzucili metodę Ptolemeusza, nazywając to błędem Ayamansa. Ayamansa nie jest stała i zwiększa się około jednego stopnia na wiek. Astrologia tropikalna nie akceptuje tej teorii. Ruch sprawia, że astrologia nie jest nauką ścisłą, a ta niepewność bywa dla Hindusów problematyczna.
Punkt wernalny jest punktem fikcyjnym — to miejsce, gdzie Słońce rozdziela światło równo między półkulę północną i południową. Służy jako punkt odniesienia przy obliczaniu kątów między planetami Układu Słonecznego względem Ziemi i Słońca. Punkt wernalny równonocy wiosennej jest w ciągłym ruchu i potrzebuje około 2000 lat, aby pokonać jeden znak. Każda era nosi więc nazwę znaku. Obecnie, na przykład, znajdujemy się w erze Ryb. Za sto lat osiągniemy erę Wodnika. Ruch punktu wernalnego równonocy wiosennej wynika z tego, że Ziemia obraca się w sposób eliptyczny.
Płaszczyzna ekliptyki to oś, wzdłuż której ustawiają się planety (z wyjątkiem Plutona) krążące wokół Słońca. Słońce znajduje się w centrum tego dysku, a wokół rozciąga się płaszczyzna ekliptyki. Konstelacje tworzą zodiak. Każda konstelacja emituje wibracje, które wpływają na naszą planetę i na ludzkie zachowania. Wszechświat jest magnetyczny.
Zodiak tropikalny: definicja
Astrologia tropikalna opiera się na innych założeniach niż syderyczna. Bierze się pod uwagę cykl roczny i cztery punkty kardynalne: dwa przesilenia i dwie równonoce, aby zbudować zodiak. Punktowi Barana, znajdującemu się na 0° (nazywanemu punktem wernalnym), odpowiada równonoc wiosenna. Następnie strefę zodiakalną dzieli się na odcinki po 30°. Każdy odcinek odpowiada jednemu znakowi. Nazwy znaków są takie same jak w astrologii syderycznej, ale obie astrologie nie pokrywają się. Oś biegunów Ziemi ma powolny ruch podobny do bąka — ten ruch precesji powoduje, że oś rotacji Ziemi nie zawsze wskazuje w tym samym miejscu względem gwiazd. Zodiak tropikalny ma około 24° przewagi nad zodiakiem syderycznym. Zodiak tropikalny uważa się za sezonowy.
Początek i koniec cyklu opierają się na przesileniu zimowym — to moment, gdy nasilenie światła słonecznego jest najniższe. Środek cyklu odpowiada przesileniu letniemu, gdy światła jest najwięcej. Środek wznoszenia światła to równonoc wiosenna, a środek opadania — równonoc jesienna.
Przesilenie zimowe przypada w znaku Koziorożca, równonoc wiosenna w znaku Barana, przesilenie letnie w znaku Raka, a równonoc jesienna odpowiada Wadze. To cztery znaki kardynalne (południe, wschód, północ, zachód). Przestrzeń i czas są więc nierozerwalnie związane w zodiaku tropikalnym. Koziorożec symbolizuje maksymalne skurczenie — jest znakiem zapowiadającym koniec, najniższym punktem w cyklu rocznym. Baran natomiast oznacza impuls życiowy, odnowę, narodziny. Rak to symbol przyjęcia, słuchania; jest w harmonii i przyjmuje to, co przychodzi z zewnątrz. Lato to czas żniw i zbiorów. Waga symbolizuje schyłek — przegląd, reorganizację przed nadchodzącą ciemnością. To znak zachodu. Jesień jest porą przejściową, końcową, czasem pauzy przed odrodzeniem.
Główną krytyką wobec zodiaku tropikalnego jest to, że opiera się wyłącznie na półkuli północnej — ruchy pór roku są odwrócone na półkuli południowej. Aby zodiak był spójny dla mieszkańców półkuli południowej, należałoby odwrócić wszystkie dane.
Powiązania między zodiakiem tropikalnym a astrologią syderyczną
Krytycy astrologii często kwestionują przesunięcie między tymi dwoma zodiakami. Ich zdaniem nauka ścisła powinna opierać się na jednej, niezmiennej metodzie poznania. W odpowiedzi warto przypomnieć, że astrologia wywodzi się z różnych tradycji, a techniki interpretacji zależą od kultury. W związku z tym osobowość można opisać różnymi metodami. Różne formy astrologii uzupełniają się, a nie wykluczają.
Zarówno zodiak syderyczny, jak i tropikalny są ważne i oferują dwie możliwe perspektywy interpretacji świata. Pierwszy zodiak ma charakter słoneczny, podczas gdy tropikalny — lunarny. Porównanie obu zodiaków może pomóc zrozumieć człowieka z różnych stron. Wiele punktów widzenia się pokrywa; łatwo znaleźć liczne podobieństwa między tymi formami astrologii. Te dwie formy świętej wiedzy się nie sprzeciwiają — uzupełniają się.
Generalnie zodiak sezonowy jest najczęściej używany przez astrologów zachodnich. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że jest bliski naturze i oddziałuje na zmysły oraz wrażliwość. Zodiak syderyczny konstelacji lepiej pasuje do życia duchowego — jest mniej namacalny, bardziej intelektualny. Pytania konsultantów są jednak często praktyczne: kariera, zdrowie, miłość itp. W takich przypadkach zodiak tropikalny okazuje się bardzo użyteczny. Odpowiada na ludzkie pytania bez większych trudności i jest w harmonii z życiem ludzi. Około 90% zachodnich astrologów używa zodiaku tropikalnego.
Niezależnie od używanego zodiaku korzysta się z tych samych dwunastu znaków zodiaku. Żaden naukowiec nie wykazał, która forma astrologii jest „lepsza”. Astrologia jest wiedzą sakralną — ma wartość zależną od przesłania, które niesie. Nie można jej zaliczyć do nauk ścisłych, takich jak fizyka czy matematyka. Astrologia ma prowadzić jednostkę w życiu; w chwilach zwątpienia ludzie zwracają się do astrologów, by odnaleźć drogę i dowiedzieć się, jak najlepiej reagować w trudnych sytuacjach. Wyjaśnienia, które daje astrologia, przynoszą ukojenie — bez względu na formę astrologii, z której się korzysta.
